La hija del mar

Resumen del libro

La gran poetisa española Rosalía de Castro escribió su primera novela, La hija del mar, en 1858, cuando tenía veintidós años. Se trata de una obra romántica de carácter folletinesco situada en Muxía, Galicia, que cuenta la historia de Teresa, una joven abandonada por su marido que ha perdido a su hijo arrebatado por las olas del mar, y que adopta a Esperanza, una niña que ha sobrevivido a un extraño naufragio. Cuando el esposo regresa se encapricha con la niña y decide vivir con las dos mujeres, provocando la confusión y desesperación de su mujer, quien tiene que aceptar una cómoda vida a cambio de que su hogar se convierta en una prisión. El tema de la novela es el temperamento femenino de dos protagonistas que deben defender su honor en medio de un ambiente tremendamente opresivo, una idea acorde con el prólogo del libro, en el que la autora defiende la importancia de la mujer en la vida intelectual.

Biografía del autor

Rosalía de Castro (1837-1885) é considerada como a escritora nacional de Galicia e a publicación de Cantares gallegos (1863) tense como o inicio do denominado Rexurdimento. Filla da fidalguía rural galega, na vida de Rosalía considéranse decisivos para a súa formación intelectual o paso polo Liceo de la Juventud en Compostela e a posterior experiencia madrileña. Foi en Madrid onde publi-cou a súa primeira obra ( La Flor , 1857) e onde coñeceu e casou con Manuel Murguía (1858). A súa vida a partir de aquí coñeceu unha grande itinerancia e unha intensa dedicación á escrita. En prosa e en verso, en galego e castelán, a obra de Rosalía de Castro ocupa un lugar moi relevante nas letras europeas do século XIX. Os seus manifestos feministas ( Lieders e Las literatas ), o seu avanzado pensamento político e social ( Follas novas , El caballero de las botas azules ) ou a súa decidida posición crítica como intelectual convértena nunha figura literaria que concita sempre un renovado e múltiple interese. Caracterizada por unha persoal retórica e unha orixinal estratexia en que se modernizan os pactos co lector, tanto os do romanticismo coma os do realismo, a padronesa afondou como poucos nalgúns dos conflitos dialécticos da súa época e nas profundidades abisais da subxectividade do eu, como proban Follas novas e En las orillas del Sar . Fiel á súa Terra de Iria, a pesar de tanto vagar, pasou nela os seus derradeiros anos de vida e nela compuxo esta última obra, capital na súa produción. Enterrada no cemiterio da Adina en Iria, os seus restos foron trasladados a San Domingos de Bonaval, no que hoxe é o Panteón de Galegos Ilustres.