En las orillas del Sar

Resumen del libro

Rosalía de Castro permanecerá como una figura ligada indeleblemente al renacimiento literario gallego. Símbolo de Galicia, su obra y su carácter se vieron marcados por la presión social sufrida al ser descendiente de un amor prohibido. El rechazo público experimentado durante su infancia la llevaría a ser un alma atormentada y a reflejar en su escritura una visión del mundo cargada de desazón, pero que la situó como precursora de la poesía española moderna. En las orillas del Sar fue publicado en 1884, un año antes del fallecimiento de su autora, tratándose de su último poemario. Escrito íntegramente en lengua castellana, ha sido equiparado al tan renombrado Rimas, de Bécquer. Destaca como una obra clave de la poesía del Romanticismo, que muestra a una Rosalía inconvencional, de radical y angustiada voz, que conforma a través de sus versos un verdadero tratado de desolación integrado por 98 poemas. Contrasta el bucólico título de la obra con la pérdida de esperanza, la carencia de fe y el cuestionamiento de la existencia reflejados en ella; aspectos, no obstante, que la configuran como una obra excepcional y anticipadora de la poesía del siglo XX. Como refiere al respecto Manuel Murguía en el prólogo a la primera edición: Nadie hasta estas fechas se había asomado, en ninguna de las lenguas hispanas, a territorios tan graves del espíritu humano .

Biografía del autor

Rosalía de Castro (1837-1885) é considerada como a escritora nacional de Galicia e a publicación de Cantares gallegos (1863) tense como o inicio do denominado Rexurdimento. Filla da fidalguía rural galega, na vida de Rosalía considéranse decisivos para a súa formación intelectual o paso polo Liceo de la Juventud en Compostela e a posterior experiencia madrileña. Foi en Madrid onde publi-cou a súa primeira obra ( La Flor , 1857) e onde coñeceu e casou con Manuel Murguía (1858). A súa vida a partir de aquí coñeceu unha grande itinerancia e unha intensa dedicación á escrita. En prosa e en verso, en galego e castelán, a obra de Rosalía de Castro ocupa un lugar moi relevante nas letras europeas do século XIX. Os seus manifestos feministas ( Lieders e Las literatas ), o seu avanzado pensamento político e social ( Follas novas , El caballero de las botas azules ) ou a súa decidida posición crítica como intelectual convértena nunha figura literaria que concita sempre un renovado e múltiple interese. Caracterizada por unha persoal retórica e unha orixinal estratexia en que se modernizan os pactos co lector, tanto os do romanticismo coma os do realismo, a padronesa afondou como poucos nalgúns dos conflitos dialécticos da súa época e nas profundidades abisais da subxectividade do eu, como proban Follas novas e En las orillas del Sar . Fiel á súa Terra de Iria, a pesar de tanto vagar, pasou nela os seus derradeiros anos de vida e nela compuxo esta última obra, capital na súa produción. Enterrada no cemiterio da Adina en Iria, os seus restos foron trasladados a San Domingos de Bonaval, no que hoxe é o Panteón de Galegos Ilustres.