Obabakoak

Resumen del libro

Obabakoak liburua urte askoren emaitza da. Ipuingintzaren tradizio luze eta zabalaren sintesia lortzen du Obabakoakek, Poe-rengandik XX. mendeko azken ipuinlarien lanetaraino: Maupassant, Txekhov, Villiers de L Isle-Adam, Schowb, eta gertuagoko Waugh, Quiroga, Rulfo, Cortázar, Borges, Singer, Ipar Amerikako ipuin tradizioa, eta abar... Ahozko tradiziotik Joxe Arratibelen Kontu zaharrak eta Auspoa saila. XII. mendetik Europa liluratu duen Arabiako tradizio paregabea: Mila gau eta bat gehiago, Txinatik heldutako Marco Poloren bidaia fantasiatuak, eta abar luzea. Azken finean, literatura oso baten hausnarketa eta sintesi bat eskaintzen du Atxagak bere liburuan. Literatura eta bizitza bera imajinatzeko modu bat, begiratu bat. Munduari eta gizakiari erantzuna emateko abiapuntu eta estilo bereizia. Sinbolismoaren eta erromantizismoaren garaietatik landu eta garatu den tradizioa izan da berea ere. Eta, hala ere, abangoardiak eta Modernitate ausartenak erakutsitako irakasbideei ez die Atxagak ukorik egin, horra bost minututan nola ipuin bat idatzi lezioa. Literatur tradizio zaharra, ahozkotasuna, Modernitatea, zer ez; dena dago egilearen eskura eta guztion ondare da dagoeneko. Ondare aberats horrekin zer egin, horra Atxagaren azierto zoragarria.

Biografía del autor

x{0026}lt;P x{0026}lt;B Bernardo Atxaga x{0026}lt;/B (Asteasu, Gipuzkoa, 1951) es considerado el máximo exponente de la narrativa vasca y uno de los creadores de mayor hondura y originalidad en el panorama literario español. Se consagró con el libro x{0026}lt;I Obabakoak x{0026}lt;/I (1988), Premio Nacional de Narrativa en 1989 y llevado al cine por Montxo Armendáriz como x{0026}lt;I Obaba x{0026}lt;/I (2005). A este le siguieron novelas como x{0026}lt;I El hombre solox{0026}lt;/I (1994), Premio Nacional de la Crítica denarrativa en euskera, x{0026}lt;I Esos cielosx{0026}lt;/I (1996), x{0026}lt;I El hijo del acordeonistax{0026}lt;/I (2003), Premio de la Crítica 2003, premio Grinzane Cavour en 2008, y adaptada al teatro y al cine bajo la dirección de Fernando Bernués; x{0026}lt;I Siete casas en Francia x{0026}lt;/I (2009), finalista en el Independent Foreign Fiction Prize 2012, finalista en el Oxford Weidenfeld Translation Prize 2012; x{0026}lt;I Días de Nevadax{0026}lt;/I (2014), Premio Euskadi, y x{0026}lt;I Casas y tumbasx{0026}lt;/I (2020). En 2017 obtuvo el Premio Internacional LiberPress Literatura, en 2019 el Premio Nacional de las Letras Españolas y en 2021 el Premio Liber, los tres por el conjunto de su obra. También es autor de poesía. Sus libros han sido traducidos a treinta y dos lenguas. Es miembro de la Academia Vasca.x{0026}lt;/P